We visited Khabbaba who said, We migrated with the Prophet (ﷺ) for Allah's Sake, so our reward became due and sure with Allah. Some of us passed away without taking anything of their rewards (in this world) and one of them was Mus`ab bin `Umar who was martyred on the day (of the battle) of Uhud leaving a striped woolen cloak. When we covered his head with it, his feet became naked, and when covered his feet, his head became naked. So Allah's Messenger (ﷺ) ordered us to cover his head and put some Idhkhir (i.e. a special kind of grass) on his feet. (On the other hand) some of us have had their fruits ripened (in this world) and they are collecting them.

Khabbâb () dit: «Nous nous sommes expatriés avec le Prophète () ne voulant par là que la Face de Allah. Et c'est à Lui de nous récompenser. Parmi nous, il y a eu ceux qui sont morts sans qu'ils aient tiré quoi que ce soit de leurs bonnes œuvres (C'était le cas de Mus'ab ibn 'Umayr qui a été tué à 'Uhud. Il n'a laissé qu'un manteau. D'ailleurs, pour l'ensevelir nous utilisâmes ce manteau qui, en lui couvrant la tête, laissait apparaître les pieds, et en lui couvrant les pieds laissait la tête à découvert, ce qui amena le Prophète () à nous donner l'ordre de lui couvrir la tête et de lui mettre du jonc sur les pieds.), ci ceux qui ont pu voir murir les fruits de celte récompense et qu'ils ont cueillis.»

':'Telah menceritakan kepada kami Al Humaidi telah menceritakan kepada kami Sufyan telah menceritakan kepada kami Al A'masy berkata aku mendengar Abu Wa'il berkata; Kami mengunjungi Khabbab lalu dia bercerita; Kami telah berhijrah bersama Nabi shallallahu 'alaihi wasallam dengan hanya mengharapkan ridla Allah dan kami telah mendapatkan pahala di sisi Allah. Lalu diantara kami ada yang meninggal lebih dahulu sebelum menikmati pahalanya sedikitpun (di dunia ini) diantaranya adalah Mus'ab bin Umair. dia terbunuh di medan Perang Uhud dan dia hanya meninggalkan selembar kain apabila kami gunakan untuk menutup kepalanya dengan kain tersebut maka kakinya terbuka keluar dan bila kakinya yang hendak kami tutup kepalanyalah yang terbuka. Maka Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam memerintahkan kami untuk menutup kepalanya dengan kain tersebut sedangkan kakinya kami tutup dengan dedaunan idzhir. Dan diantara kami ada juga yang telah memetik hasil usahanya (didunia ini) '.'

I heard the Prophet (ﷺ) saying, The reward of deeds depends on the intentions, so whoever emigrated for the worldly benefits or to marry a woman, his emigration was for that for which he emigrated, but whoever emigrated for the Sake of Allah and His Apostle, his emigration is for Allah and His Apostle.

D'après Muhammad ibn 'lbrâhÎm atTaymy, 'Alqama ibn Waqqas al Laythy dit: «J'ai entendu 'Umar ibn alKhattâb () rapporter que le Prophète () avait dit: [La valeur de] l'action [réside] dans l'intention: celui qui s'expatrie pour [un certain bien de] ce bas monde ou pour épouser une femme, son expatriation lui sera comptée comme tel; celui qui s'expatrie en vue d'Allah et Son Messager, son expatriation est vraiment en vue d'Allah et de Son Messager. »

':'Telah menceritakan kepada kami Musaddad telah menceritakan kepada kami Hammad putra dari Zaid dari Yahya dari Muhammad bin Ibrahim dari 'Alqamah bin Waqash berkata aku mendengar 'Umar radliallahu 'anhu berkata aku mendengar Rasululah shallallahu 'alaihi wasallam bersabda:; 'Setiap amal tergantung dengan niat. Maka siapa yang hijrahnya untuk dunia uang ingin didapatkannya atau untuk seorang wanita yang akan dinikahinya maka hijrahnya kepada apa yang dia niatkan dan barangsiapa yang hijrahnya karena Allah dan Rasul-Nya maka hijrahnya kepada Allah dan Rasul-Nya'.'

`Abdullah bin `Umar used to say, There is no more Hijrah (i.e. migration) after the Conquest of Mecca.

D'après Mujâhid ibn Jabr alMakky, 'Abd Allâh ibn 'Umar () disait: «Point d'hégire après la Victoire.»

':'Telah menceritakan kepadaku Ishaq bin Yazid ad Damasyqi telah menceritakan kepada kami Yahya bin Hamzah berkata telah menceritakan kepadaku Abu 'Amru Al Auza'i dari 'Abdah bin Abu Lubabah dari Mujahid bin Jabr Al Makki bahwa 'Abdullah bin 'Umar radliallahu 'anhuma pernah berkata; 'Tidak ada hijrah setelah kemenangan (penaklukan kota Makah) '.'

`Ubaid bin `Umar Al-Laithi and I visited Aisha and asked her about the Hijra (i.e. migration), and she said, Today there is no (Hijrah) emigration. A believer used to run away with his religion to Allah and His Apostle lest he should be put to trial because of his religion. Today Allah has made Islam triumphant, and today a believer can worship his Lord wherever he likes. But the deeds that are still rewardable (in place of emigration) are Jihad and good intentions. (See Hadith No. 42 Vol. 4).

D'après al'Awzâ'y, 'Atâ' ibn Abu Rabâh dit: «Comme je visitai 'Â'icha avec 'Ubayd ibn 'Umayr alLaythy, nous l'interrogeâmes au sujet de l'hégire. Elle nous donna la réponse suivante: Il n'y a plus d'hégire aujourd'hui... Les Croyants, pour garder leur religion, fuyaient auparavant vers Allah et Son Messager; ils craignaient d'être persécutés. Mais aujourd'hui, Allah a donné le dessus à l'Islam et chacun adore Allah où il lui plaît. Toutefois, il reste encore [la Récompense due au] Combat pour la cause d'Allah[ou] à la bonne intention.

':'Berkata Yahya bin Hamzah dan telah menceritakan kepadaku Al Auza'i dari 'Atha' bin Abi Rabah berkata; Aku bersama 'Ubaid bin 'Umair Al Laitsi berkunjung kepada 'Aisyah radliallahu 'anha kami bertanya kepadanya tentang hijrah. Maka dia mengatakan; 'Hari ini tidak ada lagi hijrah. Dahulu orang-orang beriman diantara mereka ada yang berlari kepada Allah dan Rasul-Nya shallallahu 'alaihi wasallam dengan membawa agamanya karena takut terkena fitnah. Adapun hari ini Allah 'azza wajalla telah memenangkan Islam dan hari ini pula seseorang dapat beribadah kepada Rabbnya sesukanya. Dan yang ada sekarang adalah jihad dan niat'.'

Sa`d said, O Allah! You know that there is none against whom I am eager to fight more willingly for Your Cause than those people who disbelieved Your Apostle and drove him out (of his city). O Allah! I think that You have ended the fight between us and them.

D'après Hichâm, son père, qui se réfère à 'Â'icha (), rapporte que Sa'd dit: «Ô Allah! Tu sais qu'il n'y a personne qui ne désire plus que moi combattre pour Ta cause le peuple qui a traité Ton Messager d'imposteur et qui l'a chassé... Ô Allah! je crois que c'est Toi qui as décidé la guerre entre eux et nous.» 'Abân ibn YazÎd: Directement de Hichâm, de son père, directement de 'Â'icha qui dit: ... le peuple qui a traité Ton prophète d'imposteur; [c'estàdire le peuple de] Quraych.

':'Telah menceritakan kepadaku Zakaria bin Yahya telah menceritakan kepada kami Ibnu Numair Hisyam berkata bapakku telah mengabarkan kepadaku dari 'Aisyah radliallahu 'anha bahwa Sa'ad berkata; 'Ya Allah sesungguhnya Engkau mengetahui bahwasanya tidak ada seorangpun yang lebih aku cintai untuk aku perangi di jalan-Mu dari kaum yang telah mendustakan Rasul-Mu dan mengusir beliau. Ya Allah sungguh aku yakin bahwa Engkau telah menghentikan perang antara kami dan mereka'. Dan Aban bin Yazid berkata telah menceritakan kepada kami Hisyam dari bapaknya 'Aisyah radliallahu 'anha mengabarkan kepadaku; '..kaum yang telah mendustakan Nabi-Mu dan mengusirnya dari Quraisy'.'

Allah's Messenger (ﷺ) started receiving the Divine Inspiration at the age of forty. Then he stayed in Mecca for thirteen years, receiving the Divine Revelation. Then he was ordered to migrate and he lived as an Emigrant for ten years and then died at the age of sixty-three (years).

Ibn 'Abbâs dit: Le Messager d'Allah() reçut la Révélation à l'âge de quarante ans. Il resta à La Mecque durant treize années à recevoir la Révélation. Puis on lui donna l'ordre de s'expatrier. Son Expatriation dura dix ans, et il mourut à l'âge de soixante trois ans.

':'Telah menceritakan kepada kami Mathar bin Al Fadlal telah menceritakan kepada kami Rauh bin 'Ubadah telah menceritakan kepada kami Hisyam telah menceritakan kepada kami 'Ikrimah dari Ibnu 'Abbas radliallahu 'anhuma berkata; Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam diutus sebagai rasul saat beliau berusia empat puluh tahun beliau tinggal di Makkah selama tiga belas tahun menerima wahyu kemudian beliau diperintahkan untuk berhijrah Maka beliau berhijrah dan (menetap di Madinah) selama sepuluh tahun hingga beliau wafat ketika berusia enam puluh tiga tahun'.'

Allah's Messenger (ﷺ) stayed in Mecca for thirteen years (after receiving the first Divine Inspiration) and died at the age of sixty-three.

Ibn 'Abbas dit: Le Messager d'Allah () resta à La Mecque durant treize années et mourut à l'age de soixante trois ans.

':'Telah menceritakan kepadaku Mathar bin Al Fadlal telah menceritakan kepada kami Rauh bin 'Ubadah telah menceritakan kepada kami Zakaria bin Ishaq telah menceritakan kepada kami 'Amru bin Dinar dari Ibnu 'Abbas radliallahu 'anhuma berkata; Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam tinggal di Makkah selama tiga belas tahun (sejak menerima wahyu) dan beliau wafat ketika berusia enam puluh tiga tahun'.'

Allah's Messenger (ﷺ) sat on the pulpit and said, Allah has given one of His Slaves the choice of receiving the splendor and luxury of the worldly life whatever he likes or to accept the good (of the Hereafter) which is with Allah. So he has chosen that good which is with Allah. On that Abu Bakr wept and said, Our fathers and mothers be sacrificed for you. We became astonished at this. The people said, Look at this old man! Allah's Messenger (ﷺ) talks about a Slave of Allah to whom He has given the option to choose either the splendor of this worldly life or the good which is with Him, while he says. 'our fathers and mothers be sacrifice(i for you. But it was Allah's Messenger (ﷺ) who had been given option, and Abu Bakr knew it better than we. Allah's Messenger (ﷺ) added, No doubt, I am indebted to Abu Bakr more than to anybody else regarding both his companionship and his wealth. And if I had to take a Khalil from my followers, I would certainly have taken Abu Bakr, but the fraternity of Islam is. sufficient. Let no door (i.e. Khoukha) of the Mosque remain open, except the door of Abu Bakr.

Abu Sa'id alKhudry () dit: «Le Messager d'Allah() s'assit sur le minbar puis dit: Allah a donné à un certain homme de choisir entre les splendeurs du bas monde et ce qu'Il a et cet homme a choisi ce que Allah a.A Ah ces mots Abu Bakr se mit à pleurer avant de dire: Pour toi, nous sacrifions père et mère' Cela nous laissa étonnés... Et les présents de se dire: Voyez ce vieillard!... Le Messager d'Allah() parle d'un homme à qui Allah donne à choisir entre les splendeurs de l'Icibas et ce que Allah a, tandis que lui dit: Pour toi, nous sacrifierons père el mère! Mais en réalité, l'homme à qui on a donné ce choix n'était autre que le Messager d'Allah (); Abu Bakr fut le plus informé d'entre nous à ce sujet... Le Messager d'Allah() dit ensuite: D'entre les hommes, le plus généreux envers moi, quant à sa compagnie et ses biens, est Abu Bakr... Si j'avais à prendre un Intime parmi les membres de ma Nation, j'aurais choisi Abu Bakr; mais il y a l'affection de l'Islâm... Que toute ouverture, commandatil ensuite, [donnant sur] la mosquée soit condamnée, sauf celle d'Abu Bakr! » 3905 'Urwa ibn azZubayr: 'Â'icha () dit: «Je n'ai jamais connu mes deux parents que pratiquant la Religion; et aucun jour ne passait sans que le Messager d'Allah() ne vînt chez nous aux deux bouts de la journée, matin et soir. Et quand les musulmans [de La Mecque] commencèrent à subir la persécution, Abu Bakr quilta [la ville] pour s'expatrier en Abyssinie. Mais à son arrivée à BarkalGhimâd, il croisa ibn adDaghina qui était alors le chef de la tribu de Qâra. Où veuxtu aller? ditil, ô Abu Bakr! Mon peuple m'a contraint de sortir, répondit Abu Bakr, et je veux errer dans la terre et adorer mon Seigneur. Un homme comme toi ne doit ni sortir ni être chassé; tu donnes aux nécessiteux, tu maintiens les liens de sang, tu aides le faible, tu traites bien l'hôte et tu aides contre les malheurs des temps. Je t'accorde ma protection; retourne donc et adore ton Seigneur dans ton pays! En effet, ibn adDaghina prit le chemin [de La Mecque] accompagné d'Abu Bakr. A son arrivée, il alla visiter les seigneurs des Infidèles quraychites. Il leur dit: Un homme comme Abu Bakr ne doit ni sortir [de son pays] ni être chassé. Voulezvous chasser un homme qui donne aux nécessiteux, maintient les liens de parenté, aide le faible, accorde la bonne hospitalité et aide à surmonter les malheurs des temps? Quraych accepta de respecter la protection accordée par ibn adDaghina et ils donnèrent l'aman à Abu Bakr. Mais ils dirent à ibn adDaghina: Dis à Abu Bakr d'adorer son Seigneur chez lui; qu'il y prie et récite son Écriture tant que cela lui plait. Il ne doit pas nous gêner par cela, ni le faire publiquement: nous craignons qu'il pousse à la tentation nos enfants et nos femmes. Ibn adDaghina transmit cela à Abu Bakr qui se mit alors à adorer Allah dans sa maison sans prier publiquement sans réciter le Coran ailleurs que chez lui. Mais plus tard il construit un oratoire dans la cour de sa maison pour y venir et réciter le Coran. La chose attirait les femmes et les enfants des polythéistes qui venaient le regarder avec étonnement. En outre, Abu Bakr était un homme aux larmes faciles; il ne les retenait pas en récitant le Coran, ce qui éffraya les chefs polythéistes de Quraych. Ceuxci envoyèrent aussitôt appeler ibn adDaghina à qui ils dirent: Nous n'avons accepté la protection accordée à Abu Bakr qu'à condition qu'il adore son seigneur chez lui; mais il vient de dépasser cela en construisant un oratoire dans la cour de sa maison et en y faisant publiquement la prière et la récitation; de plus, nous craignons qu'il pousse à la tentation nos enfants et nos femmes. Dirigetoi vers lui... s'il veut se contenter d'adorer son dieu chez lui, il pourra le faire; mais s'il refuse et insiste à faire cela publiquement, eh bien! demandelui qu'il te libère de ton engagement! Nous ne voulons pas te manquer d'égards; nous ne pouvons accepter que la chose soit faite publiquement par Abu Bakr.» 'Â'icha: «Alors, ibn adDaghina alIa voir Abu Bakr et lui dit: Tu es bien au courant de ce que je t'ai accordé; soit que tu t'en contentes, soit que tu me désengages; je n'aime pas que les Arabes entendent dire qu'on m'a manqué d'égards à cause d'un homme à qui j'avais accordé un engagement. Je te libère de ta protection, répondit Abu Bakr, et j'accepte la protection d'Allah. «A cette période, le Messager d'Allah() était encore à La Mecque. Il dit [aux Musulmans]: On m'a fait voir le pays de votre émigration; je viens de voir une sebkha ayant des palmiers et se trouvant entre deux pierrailles noires. «Après ces paroles du Messager d'Allah(), il y eut [des Musulmans] qui s'expatrièrent vers Médine et d'autres qui avaient émigré auparavant en Abyssinie revinrent aussi à Médine. Quant à Abu Bakr, il se prépara pour émigrer, mais le Messager d'Allah () lui dit: Ne te presse pas! J'espère qu'on me donnera l'ordre [d'émigrer]. Espèrestu vraiment cela? s'exclama Abu Bakr, je sacrifierai mon père pour toi. Oui. Sur ce, Abu Bakr retarda son départ dans l'espérance d'accompagner le Messager d'Allah(). Il resta en outre, durant quatre mois, à donner à manger des feuilles de samur à deux chamelIes qu'il avait chez lui.» Ibn Chihâb: 'Urwa dit: «Un jour, dit 'À'icha, que nous étions assis dans la maison d'Abu Bakr au cours de la grande chaleur de midi, quelqu'un vint dire Abu Bakr: Voici le Messager d'Allah() la tête couverte (Il arriva à une heure à laquelle il n'était jamais venu)... Lui. Pour qui je sacrifie père et mère, s'écria Abu Bakr, il ne vient à celle heure que s'il s'est passé quelque chose de grave. Aussitôt arriva le Messager d'Allah () et demanda la permission d'entrer. Une fois, la permission accordée, il entra et dit à Abu Bakr: Fais sortir tous ceux qui s'ont chez toi! Ô Messager d'Allah! toi, pour qui je sacrifie père et mère,répondit Abu Bakr, les présents sont aussi les tiens! Eh bien! J'ai reçu' l'autorisation de quitter [La Mecque]. [Puisje] t'accompagner, ô Messager de Allah? Pour toi, je sacrifie père et mère! Oui. Alors, ô Messager de Allah, pour qui je sacrifie père et mère, prend l'un de ces deux chameaux de selle. Oui, mais en en payant le prix, dit le Messager de Allah. 'Â'icha: «Nous fîmes pour eux les préparatifs de leur voyage et nous plaçâmes des provisions de bouche dans une outre de peau de mouton. Asmâ', fille d'Abu Bakr, coupa un morceau de sa ceinture pour attacher l'orifice de l'outre e'est la cause pour laquelle on la surnommera la femme aux deux ceinturons, Ensuite le Messager d'Allah() et Abu Bakr gagnèrent une grotte dans le mont Thawr où ils restèrent trois nuits. «'Abd AlIâh ibn Abu Bakr, qui était un jeune homme intelligent, passait la nuit avec eux puis, avant l'aube, revenait à La Mecque et, au matin, se trouvait avec les Qurayehites, comme s'il avait passé la nuit dans la cité; et il n'entendait aucune chose visant la sécurité des deux réfugiés sans la retenir dans sa mémoire pour la leur faire connaître quand il revenait vers eux à la faveur de la nuit. «'Âmir ibn Fuhayra, affranchi d'Abu Bakr, leur réservait une brebis bonne laitière du troupeau de son maître et la leur amenait le soir, une heure après le 'ichâ', Les deux réfugiés passaient la nuit tranquillement, ayant le lait frais de la brebis et du lait chauffé avec des pierres. Ensuite 'Âmir ibn Fuhayra appelait la brebis à la fin de la nuit. Et il continua à faire cela pendant le cours de ces trois nuits... Le Prophète () et Abu Bakr employèrent un homme des Beni adDil appartenant aussi aux Beni 'Abd ibn 'Ady. C'était un guide khirrÎt (très connaisseur [des pistes]); il était, par le serment dit de ghamûs, allié de la famille d'alÂs ibn Wa'il le Sahmite pendant le temps où il professait la religion des Incroyants de Quraych. «Ils se confièrent donc à lui et lui remirent leurs chamelles; puis ils lui donnèrent rendezvous dans trois nuits, à la grotte de Thaur. Au matin qui suivit la troisième nuit, il se mit en contact avec eux, en leur amenant leurs chamelles. Après quoi, ils se mirent en route emmenant avec eux 'Âmir ibn Fuhayra et le guide en question qui les fit passer par le chemin du littoral.»

':'Telah menceritakan kepada kami Isma'il bin 'Abdullah berkata telah menceritakan kepadaku Malik dari Abu an Nadlar mantan budak 'Umar bin 'Ubaidullah dari 'Ubaid yaitu anak dari Hunain dari Abu Sa'id Al Khudri radliallahu 'anhu bahwa Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam duduk di atas mimbar lalu bersabda: 'Sesungguhnya ada seorang hamba yang Allah telah ditawarkan kepadanya untuk memilih antara dunia dan apa yang ada di sisi-Nya lalu hamba tersebut memilih apa yang ada di sisi Allah'. Maka tiba-tiba Abu Bakar menangis lalu berkata; 'Kami tebus anda dengan bapak-bapak dan ibu-ibu kami'. Kami menjadi heran kepadanya. Orang-orang berkata;; 'Perhatikanlah orang tua ini. Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam mengabarkan tentang seorang hamba yang Allah ditawarkan kepadanya perhiasan dunia dan apa yang ada di sisi-Nya lalu orang tua ini berkata; 'Kami tebus anda dengan bapak-bapak dan ibu-ibu kami'. Dan ternyata hamba yang diminta memilih itu adalah Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam. Dan Abu Bakar adalah orang yang paling memahami tentang beliau. Dan kemudian Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam bersabda: 'Sesungguhnya manusia yang paling terpercaya di hadapanku dalam persahabatannya dan hartanya adalah Abu Bakar. Dan seandainya aku boleh mengambil kekasih selain Rabbku tentulah Abu Bakar orangnya. Akan tetapi yang ada adalah persaudaraan Islam. Sungguh tidak ada satupun pintu di dalam masjid yang tersisa melainkan akan tertutup kecuali pintunya Abu Bakar'.'

(the wife of the Prophet) I never remembered my parents believing in any religion other than the true religion (i.e. Islam), and (I don't remember) a single day passing without our being visited by Allah's Messenger (ﷺ) in the morning and in the evening. When the Muslims were put to test (i.e. troubled by the pagans), Abu Bakr set out migrating to the land of Ethiopia, and when he reached Bark-al-Ghimad, Ibn Ad-Daghina, the chief of the tribe of Qara, met him and said, O Abu Bakr! Where are you going? Abu Bakr replied, My people have turned me out (of my country), so I want to wander on the earth and worship my Lord. Ibn Ad-Daghina said, O Abu Bakr! A man like you should not leave his home-land, nor should he be driven out, because you help the destitute, earn their livings, and you keep good relations with your Kith and kin, help the weak and poor, entertain guests generously, and help the calamity-stricken persons. Therefore I am your protector. Go back and worship your Lord in your town.

So Abu Bakr returned and Ibn Ad-Daghina accompanied him. In the evening Ibn Ad-Daghina visited the nobles of Quraish and said to them. A man like Abu Bakr should not leave his homeland, nor should he be driven out. Do you (i.e. Quraish) drive out a man who helps the destitute, earns their living, keeps good relations with his Kith and kin, helps the weak and poor, entertains guests generously and helps the calamity-stricken persons? So the people of Quraish could not refuse Ibn Ad-Daghina's protection, and they said to Ibn Ad-Daghina, Let Abu Bakr worship his Lord in his house. He can pray and recite there whatever he likes, but he should not hurt us with it, and should not do it publicly, because we are afraid that he may affect our women and children. Ibn Ad-Daghina told Abu Bakr of all that. Abu Bakr stayed in that state, worshipping his Lord in his house. He did not pray publicly, nor did he recite Quran outside his house.

Then a thought occurred to Abu Bakr to build a mosque in front of his house, and there he used to pray and recite the Quran. The women and children of the pagans began to gather around him in great number. They used to wonder at him and look at him. Abu Bakr was a man who used to weep too much, and he could not help weeping on reciting the Quran. That situation scared the nobles of the pagans of Quraish, so they sent for Ibn Ad-Daghina. When he came to them, they said, We accepted your protection of Abu Bakr on condition that he should worship his Lord in his house, but he has violated the conditions and he has built a mosque in front of his house where he prays and recites the Quran publicly. We are now afraid that he may affect our women and children unfavorably. So, prevent him from that. If he likes to confine the worship of his Lord to his house, he may do so, but if he insists on doing that openly, ask him to release you from your obligation to protect him, for we dislike to break our pact with you, but we deny Abu Bakr the right to announce his act publicly. Ibn Ad-Daghina went to Abu- Bakr and said, (O Abu Bakr!) You know well what contract I have made on your behalf; now, you are either to abide by it, or else release me from my obligation of protecting you, because I do not want the 'Arabs hear that my people have dishonored a contract I have made on behalf of another man. Abu Bakr replied, I release you from your pact to protect me, and am pleased with the protection from Allah.

At that time the Prophet (ﷺ) was in Mecca, and he said to the Muslims, In a dream I have been shown your migration place, a land of date palm trees, between two mountains, the two stony tracts. So, some people migrated to Medina, and most of those people who had previously migrated to the land of Ethiopia, returned to Medina. Abu Bakr also prepared to leave for Medina, but Allah's Messenger (ﷺ) said to him, Wait for a while, because I hope that I will be allowed to migrate also. Abu Bakr said, Do you indeed expect this? Let my father be sacrificed for you! The Prophet (ﷺ) said, Yes. So Abu Bakr did not migrate for the sake of Allah's Messenger (ﷺ) in order to accompany him. He fed two she-camels he possessed with the leaves of As-Samur tree that fell on being struck by a stick for four months.

One day, while we were sitting in Abu Bakr's house at noon, someone said to Abu Bakr, This is Allah's Messenger (ﷺ) with his head covered coming at a time at which he never used to visit us before. Abu Bakr said, May my parents be sacrificed for him. By Allah, he has not come at this hour except for a great necessity. So Allah's Messenger (ﷺ) came and asked permission to enter, and he was allowed to enter. When he entered, he said to Abu Bakr. Tell everyone who is present with you to go away. Abu Bakr replied, There are none but your family. May my father be sacrificed for you, O Allah's Messenger (ﷺ)! The Prophet (ﷺ) said, i have been given permission to migrate. Abu Bakr said, Shall I accompany you? May my father be sacrificed for you, O Allah's Messenger (ﷺ)! Allah's Messenger (ﷺ) said, Yes. Abu Bakr said, O Allah's Messenger (ﷺ)! May my father be sacrificed for you, take one of these two she-camels of mine. Allah's Messenger (ﷺ) replied, (I will accept it) with payment. So we prepared the baggage quickly and put some journey food in a leather bag for them. Asma, Abu Bakr's daughter, cut a piece from her waist belt and tied the mouth of the leather bag with it, and for that reason she was named Dhat-un-Nitaqain (i.e. the owner of two belts).

Then Allah's Messenger (ﷺ) and Abu Bakr reached a cave on the mountain of Thaur and stayed there for three nights. 'Abdullah bin Abi Bakr who was intelligent and a sagacious youth, used to stay (with them) aver night. He used to leave them before day break so that in the morning he would be with Quraish as if he had spent the night in Mecca. He would keep in mind any plot made against them, and when it became dark he would (go and) inform them of it. 'Amir bin Fuhaira, the freed slave of Abu Bakr, used to bring the milch sheep (of his master, Abu Bakr) to them a little while after nightfall in order to rest the sheep there. So they always had fresh milk at night, the milk of their sheep, and the milk which they warmed by throwing heated stones in it. 'Amir bin Fuhaira would then call the herd away when it was still dark (before daybreak). He did the same in each of those three nights. Allah's Messenger (ﷺ) and Abu Bakr had hired a man from the tribe of Bani Ad-Dail from the family of Bani Abd bin Adi as an expert guide, and he was in alliance with the family of Al-'As bin Wail As-Sahmi and he was on the religion of the infidels of Quraish. The Prophet (ﷺ) and Abu Bakr trusted him and gave him their two she-camels and took his promise to bring their two she camels to the cave of the mountain of Thaur in the morning after three nights later. And (when they set out), 'Amir bin Fuhaira and the guide went along with them and the guide led them along the sea-shore.

':'Telah menceritakan kepada kami Yahya bin Bukair telah menceritakan kepada kami Al Laits dari 'Uqail berkata Ibnu Syihab telah menceritakan kepadaku 'Urwan bin Az Zubair bahwa 'Aisyah radliallahu 'anha istri Nabi shallallahu 'alaihi wasallam berkata; Aku belum baligh ketika kedua orang tuaku sudah memeluk Islam sejak saat itu tidak ada satu haripun yang kami lalui melainkan Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam datang menemui kami di sepanjang hari baik pagi ataupun petang. Ketika Kaum Muslimin mendapat ujian Abu Bakar keluar berhijrah menuju Habasyah (Ethiopia) ketika sampai di Barkal Ghimad dia didatangi oleh Ibnu Ad Daghinah seorang kepala suku seraya berkata; 'Kamu hendak kemana wahai Abu Bakar?' Abu Bakar menjawab: 'Kaumku telah mengusirku maka aku ingin keliling dunia agar aku bisa beribadah kepada Tuhanku'. Ibnu Ad Daghinah berkata: 'Seharusnya orang seperti anda tidak patut keluar dan tidak patut pula diusir karena anda termasuk orang yang bekerja untuk mereka yang tidak berpunya menyambung silaturrahim menanggung orang-orang yang lemah menjamu tamu dan selalu menolong di jalan kebenaran. Aku akan menjadi pelindung anda. Maka kembali dan sembahlah Tuhanmu di negerimu.' Maka Abu Bakar kembali dan berangkat pula Ibnu Ad Daghinah bersamanya. Lalu Ibnu Ad Daghinah pada sore hari berjalan di hadapan para pembesar Quraisy seraya berkata kepada mereka; 'Sesungguhnya orang seperti Abu Bakar tidak patut keluar dan tidak patut pula diusir. Apakah kalian mengusir orang yang suka bekerja untuk mereka yang tidak berpunya menyambung silaturahim menanggung orang-orang yang lemah menjamu tamu dan selalu menolong di jalan kebenaran?'. Akhirnya orang-orang Quraisy tidak mendustakan perlindungan Ibnu ad Daghimah tehadap Abu Bakar dan mereka berkata kepada Ibnu Ad Daghinah; 'Perintahkanlah kepada Abu Bakar agar beribadah menyembah Tuhannya di rumahnya saja dan shalat serta membaca Al Qur'an sesukanya dan janganlah dia mengganggu kami dengan kegiatannya itu dan jangan mengeraskannya karena kami khawatir akan menimbulkan fitnah terhadap istri-istri dan anak-anak kami'. Ibnu Ad Daghinah menyampaikan hal ini kepada Abu Bakar. Maka Abu Bakar mulai beribadah di rumahnya dan tidak mengeraskan bacaan shalat dan tidak membaca al Qur'an diluar selain di rumahnya. Kemudian muncul ide pada diri Abu Bakar untuk membangun tempat shalat di halaman rumahnya yang melebar keluar yang dapat dia gunakan untuk shalat disana dan membaca al Qur'an. Tetapi istri-istri dan anak-anak Kaum Musyrikin berkumpul disana dengan penuh keheranan dan menanti selesainya Abu Bakar beribadah. Dan sebagaimana diketahui Abu Bakar adalah seorang yang suka menangis yang tidak sanggup menahan air matanya ketika membaca al Qur'an. Maka kagetlah para pembesar Quraisy dari kalangan Musyrikin yang akhirnya mereka memanggil Ibnu Ad Daghinah ke hadapan mereka dan berkata kepadanya: 'Sesungguhnya kami telah memberikan jaminan kepada Abu Bakar dengan jaminan dari anda untuk beribadah di rumahnya namun dia melanggar hal tersebut dengan membangun tempat shalat di halaman rumahnya serta mengeraskan shalat dan bacaan padahal kami khawatir hal itu akan dapat mempengaruhi istri-istri dan anak-anak kami dan ternyata benar-benar terjadi. Maka laranglah dia. Jika dia mau beribadah kepada Rabbanya di rumahnya saja silakan. Namun jika dia menolak dan tetap mengeraskan suaranya mintalah kepadanya agar dia mengembalikan perlindungan anda karena kami tidak suka bila kamu melanggar perjanjian dan kami tidak setuju bersepakat dengan Abu Bakar'. Berkata 'Aisyah radliallahu 'anha: Maka Ibnu Ad Daghinah menemui Abu Bakar dan berkata: 'Kamu telah mengetahui perjanjian yang kamu buat maka apakah kamu tetap memeliharanya atau mengembalikan perlindunganku kepadaku karena aku tidak suka bila orang-orang Arab mendengar bahwa aku telah melanggar perjanjian hanya karena seseorang yang telah aku ikat dengannya.' Maka Abu Bakar menjawab; 'aku mengmbalikan kepadamu jaminan perlindunganmu dan aku ridla dengan jaminan perlindungan Allah 'azza wajalla.' Dan NAbi shallallahu 'alaihi wasallam pada saat itu sedang berada di Makkah beliau bersabda kepada kaum muslimin: 'Sungguh telah di perlihatkan kepadaku negeri tempat hijrah kalian yang memiliki pepohonan kurma diantara dua bukit yang berbatu hitam'. Maka berhijrahlah orang yang mau berhijrah menuju Madinah. Begitu pula secara umum mereka yang berhijrah ke Habasyah ikut berhijrah ke Madinah. Lalu Abu Bakar juga bersiap-siap hendak berangkat menuju Madinah. Tetapi Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam berkata kepadanya: 'Diamlah kamu di tempatmu sesungguhnya aku berharap semoga aku mendapat izin (untuk berhijrah) '. Abu Bakar berkata: 'Sungguh demi bapakku sebagai tebusan apakah benar Tuan mengharapkan itu?'. Beliau bersabda: 'Ya benar'. Maka Abu Bakar berharap dalam dirinya bahwa dia benar-benar dapat mendampingi Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam dalam berhijrah. Maka dia memberi makan dua hewan tunggangan yang dimilikinya dengan dedaunan Samur selama empat bulan. Ibnu Syihab berkata 'Urwah berkata 'Aisyah radliallahu 'anha berkata; Pada suatu hari di tengah siang ketika kami sedang duduk di rumah Abu Bakar tiba-tiba ada orang yang berkata kepada Abu Bakar; 'Ini ada Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam datang pada waktu yang sebelumnya tidak pernah beliau datang kepada kami pada waktu seperti ini'. Maka Abu Bakar berkata; 'Bapak ibuku menjadi tebusan untuk beliau. Demi Allah tidaklah beliau datang pada waktu seperti ini melainkan pasti ada urusan penting'. 'Aisyah radliallahu 'anha berkata; Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam datang kemudian meminta izin lalu beliau dipersilakan masuk. Beliau masuk dan berkata kepada Abu Bakar; 'Perintahkan orang-orang yang ada di rumahmu untuk keluar'. Abu Bakar berkata; 'Mereka itu dari keluarga tuan juga bapakku sebagai tebusanmu wahai Rasulullah'. Beliau lalu berkata; 'Sunnguh aku telah diizinkan untuk keluar berhijrah'. Abu Bakar bertanya; 'Apakah aku akan menjadi pendamping demi bapakku sebagai tebusanmu wahai Rasulullah?'. Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam menjawab: 'Ya benar'. Abu Bakar berkata; 'Demi bapakku sebagai tebusanmu ambillah salah satu dari unta tungganganku ini'. Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam bersabda; '(Harus) dengan harga' 'Aisyah radliallahu 'anha berkata; Maka kami mempersiapkan untuk keduanya dengan baik dan kami buatkan bagi keduanya bekal makanan yang kami simpan dalan kantung kulit. Sementara Asma' binti Abu Bakar memotong kain ikat pingganngnya menjadi dua bagian lalu satu bagiannya digunakan untuk mengikat kantung kulit itu. Dari peristiwa inilah kemudian dia dikenal sebagai Dzatin Nithaqain (Wanita yang mempunyai dua potongan ikat pinggang). -'Aisyah radliallahu 'anha melanjutkan; - Kemudian Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam dan Abu Bakar sampai di gua di bukit Tsur. Mereka bersembunyi disana selama tiga malam. 'Abdullah bin Abu Bakar seorang pemuda yang cerdik lagi cepat tanggap ikut bersama keduanya bermalan disana. Pada waktu sahur (akhir malam) dia keluar meninggalkan keduanya dan pada pagi harinya dia berbaur dengan orang-orang Quraisy seperti layaknya orang yang bermalam di Makkah. Tidaklah dia mendengar suatu rahasia yang dapat memperdaya keduanya melainkan dia akan mengingatnya hingga dia datang menemui keduanya dengan membawa kabar ketika hari sudah mulai gelap. Dan 'Amir bin Fuhairah mantan budak Abu Bakar menggembalakan kambing untuk diperah susunya dan diberikan kepada keduanya sesaat setelah berlalu waktu 'Isya' Maka keduanya dapat bermalam dengan tenang dengan mendapat susu segar yaitu susu hasil perahan kambing itu hingga Amir bin Fuhairah menggiring kambing-kambing tersebut untuk digembalakan saat menjelang pagi. Dia melakukan ini pada setiap malam selama tiga malam persembunyian itu. Kemudian Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam dan Abu Bakar mengupah seseorang dari suku Bani ad Diil yaitu suku keturunan Bani 'Abdu 'Adi sebagai pemandu jalan. Orang itu adalah orang yang mengerti tentang jalur perjalanan. Orang ini telah ikut bersumpah dengan keluarga Al 'Ash bin Wa'il as Sahmiy dan juga dia adalah seorang yang beragama dengan agamanya orang-orang Kafir Quraisy. Namun Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam dan Abu Bakar menpercayainya dan menyerahkan kedua unta tunggangannya dan membuat perjanjian dengannya untuk membawa kembali unta tunggangan tersebut di gua Tsur setelah tiga malam pada waktu shubuh di malam ketiga. Kemudian 'Amir bin Fuhairah berangkat bersama keduanya dan seorang penunjuk jalan tadi. Pemandu jalan itu mengambil jalan di pesisir bersama mereka.'