I said to Ibn `Abbas, Nauf-Al-Bakali claims that Moses (the companion of Khadir) was not the Moses of Bani Israel but he was another Moses. Ibn `Abbas remarked that the enemy of Allah (Nauf) was a liar.

Narrated Ubai bin Ka`b:

The Prophet (ﷺ) said, Once the Prophet (ﷺ) Moses stood up and addressed Bani Israel. He was asked, Who is the most learned man amongst the people. He said, I am the most learned. Allah admonished Moses as he did not attribute absolute knowledge to Him (Allah). So Allah inspired to him At the junction of the two seas there is a slave amongst my slaves who is more learned than you. Moses said, O my Lord! How can I meet him? Allah said: Take a fish in a large basket (and proceed) and you will find him at the place where you will lose the fish. So Moses set out along with his (servant) boy, Yusha` bin Noon and carried a fish in a large basket till they reached a rock, where they laid their heads (i.e. lay down) and slept. The fish came out of the basket and it took its way into the sea as in a tunnel. So it was an amazing thing for both Moses and his (servant) boy. They proceeded for the rest of that night and the following day. When the day broke, Moses said to his (servant) boy: Bring us our early meal. No doubt, we have suffered much fatigue in this journey. Moses did not get tired till he passed the place about which he was told. There the (servant) boy told Moses, Do you remember when we betook ourselves to the rock, I indeed forgot the fish. Moses remarked, That is what we have been seeking. So they went back retracing their footsteps, till they reached the rock. There they saw a man covered with a garment (or covering himself with his own garment). Moses greeted him. Al-Khadir replied saying, How do people greet each other in your land? Moses said, I am Moses. He asked, The Moses of Bani Israel? Moses replied in the affirmative and added, May I follow you so that you teach me of that knowledge which you have been taught. Al-Khadir replied, Verily! You will not be able to remain patient with me, O Moses! I have some of the knowledge of Allah which He has taught me and which you do not know, while you have some knowledge which Allah has taught you which I do not know. Moses said, Allah willing, you will find me patient and I will disobey no order of yours. So both of them set out walking along the seashore, as they did not have a boat. In the meantime a boat passed by them and they requested the crew of the boat to take them on board. The crew recognized Al-Khadir and took them on board without fare. Then a sparrow came and stood on the edge of the boat and dipped its beak once or twice in the sea. Al-Khadir said: O Moses! My knowledge and your knowledge have not decreased Allah's knowledge except as much as this sparrow has decreased the water of the sea with its beak. Al- Khadir went to one of the planks of the boat and plucked it out. Moses said, These people gave us a free lift but you have broken their boat and scuttled it so as to drown its people. Al-Khadir replied, Didn't I tell you that you will not be able to remain patient with me. Moses said, Call me not to account for what I forgot. The first (excuse) of Moses was that he had forgotten. Then they proceeded further and found a boy playing with other boys. Al-Khadir took hold of the boy's head from the top and plucked it out with his hands (i.e. killed him). Moses said, Have you killed an innocent soul who has killed none. Al-Khadir replied, Did I not tell you that you cannot remain patient with me? Then they both proceeded till when they came to the people of a town, they asked them for food, but they refused to entertain them. Then they found there a wall on the point of collapsing. Al-Khadir repaired it with his own hands. Moses said, If you had wished, surely you could have taken wages for it. Al-Khadir replied, This is the parting between you and me. The Prophet added, May Allah be Merciful to Moses! Would that he could have been more patient to learn more about his story with Al-Khadir.

0122 Said ben Jubayr dit : J’ai dit une fois à ibn Abbâs : « Nawf al Bakâly prétend que Moïse qui avait accompagné al-Khadir n’était pas Moïse des israélites, c’était, d’après lui, un autre Moïse… » « il ment, cet ennemi de Dieu », répliqua ibn Abbâs, « Ubay ben Ka’b m’a rapporté que le Prophète avait dit ceci : « Une fois, Moïse le prophète se leva pour prêcher les béni Isra’il. On l’interrogea alors : - Qui est le plus savant des gens ?- Moi, je suis le plus savant, répondit-il, d’où Dieu lui reprocha cette réponse qui ne reporte pas le savoir à Lui; puis Il lui révéla ceci : - Il y a, au confluent des deux eaux, un homme parmi Nos Homme qui est plus savant que toi.- O Seigneur ! implora Moïse,- comment le rencontrer ? - Mets un poisson dans un panier : lui expliqua-t-on, et une fois ce poisson perdu tu trouveras l’homme. En effet, Moïse prit un poisson dans un panier et partit avec son page, Yûchu ben Nûn. A leur arrivée au rocher, ils succombèrent au sommeil, et le poisson, qui fut une surprise pour eux, de se faufiler du panier en direction de la mer. Quant à eux, ils continuèrent à marcher durant le journée et la nuit. Le lendemain matin, Moïse dit à son page : - Apporte le déjeuner ! ce voyage nous a fatigués.Or Moïse n’avait senti la fatigue le regagner que lorsqu’il dépassa l’endroit auparavant fixé. - As-tu vu lorsque nous nous sommes mis sous le rocher ? - C’est là-bas que j’ai oublié le poisson. - C’est ce que nous cherchions, s’écria Moïse Ils rebroussèrent chemin et une fois près du rocher ils virent un homme enveloppé dans un vêtement ou qui s’était enveloppé dans son vêtement. Moïse prononça le salam (le salut). Al-Khadit dit : - Comment est-ce possible que le salam soit en usage dans votre pays ? - Mais je suis Moïse !- Moïse des béni Isrâ’il ?- Oui, répondit Moïse avant de reprendre :- Puis-je te suivre afin que tu m’enseignes de l’enseignement de la voie droite que tu as reçu ?- Tu ne pourra être patient avec moi. ô Moïse ! dit al-Khadir;- j’ai une partie de la science de Dieu que tu ne connais pas; et toi, tu as une Science qu’Il t’a enseignée et que je ne connais pas.- Tu me trouvera patient, si Dieu le veut; et je ne te désobéirai en aucun cas.Sur ce, ils prirent le chemin de la côte, ils n’avaient pas de navire. Et un bateau de passer devant eux. Ils demandèrent alors à ses occupants de les prendre avec eux. On reconnut al-Khadir, d’où on accepta de les embarquer gratuitement.Un oiseau vint se poser sur le bord du bateau et piqua son bec une ou deux fois dans la mer. Al-Khadir dit : - O Moïse ! ta science et la mienne n’ont été prises de la science de Dieu que comme la goutte qui vient d’être puisée de la mer par cet oiseau. Il se dirigea ensuite à une planche du navire et l’enleva. Moïse dit :- Ces gens nous ont embarqués gratuitement et te voilà en train de saborder pour noyer ses occupants ! - Ne t’ai-je pas dit que tu ne pourras être patient avec moi ? - Ne m’en veux pas d’avoir oublié.Ce fut le premier oubli de la part de Moïse.Ils reprirent leur marche et au cours du chemin, ils virent un enfant en train de jouer avec d’autres enfants. Al-Khadir mit la main sur la tête de cet enfant et la lui arracha. - Mais tu viens de tuer une âme innocente sans qu’il y eût crime de sa part ! - Ne t’ai-je pas dit que tu ne pourras être patient avec moi ? » Là, Sufyân ibn Uyayana commente : Cela (le deuxième acte d’al-Khadir) est plus grave). « Ils reprirent leur chemin, et une fois dans un village ils demandèrent à ses habitants quelques chose à manger mais on leur refusa l’hospitalité. Après quoi, ils virent un mur sur le point de s’écrouler. Al-Khadir le redressa. Moïse dit : - Que n’as-tu consenti à prendre pour ce travail un salaire ?- Ceci marquera notre séparation. »Le Prophète dit enfin : « Que Dieu soit miséricordieux envers Moïse ! Nous aurions bien voulu qu’il fût patient de sorte qu’il nous eût raconté plus de leur histoire. »

':'Telah menceritakan kepada kami 'Abdullah bin Muhammad berkata telah menceritakan kepada kami Sufyan telah menceritakan kepada kami 'Amru berkata telah mengabarkan kepadaku Sa'id bin Jubair berkata aku berkata kepada Ibnu 'Abbas 'Sesungguhnya Nauf Al Bakali menganggap bahwa Musa bukanlah Musa Bani Isra'il tapi Musa yang lain.' Ibnu Abbas lalu berkata 'Musuh Allah itu berdusta sungguh Ubay bin Ka'b telah menceritakan kepada kami dari Nabi shallallahu 'alaihi wasallam: 'Musa Nabi Allah berdiri di hadapan Bani Isra'il memberikan khutbah lalu dia ditanya: 'Siapakah orang yang paling pandai?' Musa menjawab: 'Aku.' Maka Allah Ta'ala mencelanya karena dia tidak diberi pengetahuan tentang itu. Lalu Allah Ta'ala memahyukan kepadanya: 'Ada seorang hamba di antara hamba-Ku yang tinggal di pertemuan antara dua lautan lebih pandai darimu.' Lalu Musa berkata 'Wahai Rabb bagaimana aku bisa bertemu dengannya?' Maka dikatakan padanya: 'Bawalah ikan dalam keranjang bila nanti kamu kehilangan ikan itu maka itulah petunjuknya.' Lalu berangkatlah Musa bersama pelayannya yang bernama Yusya' bin Nun dan keduanya membawa ikan dalam keranjang hingga keduanya sampai pada batu besar. Lalu keduanya meletakkan kepalanya di atas batu dan tidur. Kemudian keluarlah ikan itu dari keranjang (lalu ikan itu melompat mengambil jalannya ke laut itu) ' (Qs. Al Kahfi: 61). Kejadian ini mengherankan Musa dan muridnya maka keduanya melanjutkan sisa malam dan hari perjalannannya. Hingga pada suatu pagi Musa berkata kepada pelayannya '(Bawalah kemari makanan kita sesungguhnya kita telah merasa lelah karena perjalanan kita ini) ' (Qs. Al Kahfi: 62). Musa tidak merasakan kelelahan kecuali setelah sampai pada tempat yang dituju sebagaimana diperintahkan. Maka muridnya berkata kepadanya: '(Tahukah kamu ketika kita mencari tempat berlindung di batu tadi? Sesungguhnya aku lupa menceritakan ikan itu. Dan tidaklah yang melupakan aku ini kecuali setan) ' (Qs. Al Kahfi: 63). Musa lalu berkata: '(Itulah tempat yang kita cari. Lalu keduanya kembali mengikuti jejak mereka semula) ' (Qs. Al Kahfi: 64). Ketika keduanya sampai di batu tersebut didapatinya ada seorang laki-laki mengenakan pakaian yang lebar Musa lantas memberi salam. Khidlir lalu berkata 'Bagaimana cara salam di tempatmu?' Musa menjawab 'Aku adalah Musa.' Khidlir balik bertanya 'Musa Bani Isra'il?' Musa menjawab 'Benar.' Musa kemudian berkata: '(Bolehkah aku mengikutimu supaya kamu mengajarkan kepadaku ilmu yang benar di antara ilmu-ilmu yang telah diajarkan kepadamu?) ' Khidlir menjawab: 'Sesungguhnya kamu sekali-kali tidak akan sanggup sabar bersama Aku) ' (Qs. Al Kahfi: 66-67). Khidlir melanjutkan ucapannya 'Wahai Musa aku memiliki ilmu dari ilmunya Allah yang Dia mangajarkan kepadaku yang kamu tidak tahu dan kamu juga punya ilmu yang diajarkan-Nya yang aku juga tidak tahu.' Musa berkata: '(Insya Allah kamu akan mendapati aku sebagai orang yang sabar dan aku tidak akan menentangmu dalam sesuatu urusanpun) ' (Qs. Al Kahfi: 69). Maka keduanya berjalan kaki di tepi pantai sementara keduanya tidak memiliki perahu lalu melintaslah sebuah perahu kapal. Mereka berbicara agar orang-orang yang ada di perahu itu mau membawa keduanya. Karena Khidlir telah dikenali maka mereka pun membawa keduanya dengan tanpa bayaran. Kemudian datang burung kecil hinggap di sisi perahu mematuk-matuk di air laut untuk minum dengan satu atau dua kali patukan. Khidlir lalu berkata 'Wahai Musa ilmuku dan ilmumu bila dibandingkan dengan ilmu Allah tidaklah seberapa kecuali seperti patukan burung ini di air lautan.' Kemudian Khidlir sengaja mengambil papan perahu lalu merusaknya. Musa pun berkata 'Mereka telah membawa kita dengan tanpa bayaran tapi kenapa kamu merusaknya untuk menenggelamkan penumpangnya?' Khidlir berkata: '(Bukankah aku telah berkata 'Sesungguhnya kamu sekali-kali tidak akan sabar bersama dengan aku) ' Musa menjawab: '(Janganlah kamu menghukum aku karena kelupaanku dan janganlah kamu membebani aku dengan sesuatu kesulitan dalam urusanku) ' (Qs. Al Kahfi: 72-73). Kejadian pertama ini karena Musa terlupa. Kemudian keduanya pergi hingga bertemu dengan anak kecil yang sedang bermain dengan dua temannya. Khidlir lalu memegang kepala anak itu mengangkat dan membantingnya hingga mati. Maka Musa pun bertanya: '(Mengapa kamu membunuh jiwa yang bersih bukan karena dia membunuh orang lain?) ' (Qs. Al Kahfi: 74). Khidlir menjawab: '(Bukankah sudah kukatakan kepadamu bahwa sesungguhnya kamu tidak akan dapat sabar bersamaku?) ' (Qs. Al Kahfi: 75). Ibnu 'Uyainah berkata 'Ini adalah sebuah penegasan. '(Maka keduanya berjalan hingga tatkala keduanya sampai kepada penduduk suatu negeri mereka minta dijamu kepada penduduk negeri itu tetapi penduduk negeri itu tidak mau menjamu mereka. Kemudian keduanya mendapatkan dalam negeri itu dinding rumah yang hampir roboh. Maka Khidlir menegakkan dinding itu) ' (Qs. Al Kahfi: 77). Rasulullah meneruskan ceritanya: 'Khidlir melakukannya dengan tangannya sendiri. Lalu Musa berkata '(Jikalau kamu mau niscaya kamu mengambil upah untuk itu. Khidlir menjawab 'Inilah saat perpisahan antara aku dan kamu) ' (Qs. Al Kahfi: 77-78). Nabi shallallahu 'alaihi wasallam bersabda: 'Semoga Allah merahmati Musa. Kita sangat berharap sekiranya Musa bisa sabar sehingga akan banyak cerita yang bisa kita dengar tentang keduanya.''