I heard `Ali saying, Allah's Messenger (ﷺ) sent me, Az-Zubair and Al-Miqdad somewhere saying, 'Proceed till you reach Rawdat Khakh. There you will find a lady with a letter. Take the letter from her.' So, we set out and our horses ran at full pace till we got at Ar-Rawda where we found the lady and said (to her). Take out the letter. She replied, I have no letter with me. We said, Either you take out the letter or else we will take off your clothes. So, she took it out of her braid. We brought the letter to Allah's Messenger (ﷺ) and it contained a statement from Hatib bin Abi Balta a to some of the Meccan pagans informing them of some of the intentions of Allah's Messenger (ﷺ). Then Allah's Messenger (ﷺ) said, O Hatib! What is this? Hatib replied, O Allah's Messenger (ﷺ)! Don't hasten to give your judgment about me. I was a man closely connected with the Quraish, but I did not belong to this tribe, while the other emigrants with you, had their relatives in Mecca who would protect their dependents and property . So, I wanted to recompense for my lacking blood relation to them by doing them a favor so that they might protect my dependents. I did this neither because of disbelief not apostasy nor out of preferring Kufr (disbelief) to Islam. Allah's Messenger (ﷺ), said, Hatib has told you the truth. `Umar said, O Allah's Apostle! Allow me to chop off the head of this hypocrite. Allah's Messenger (ﷺ) said, Hatib participated in the battle of Badr, and who knows, perhaps Allah has already looked at the Badr warriors and said, 'Do whatever you like, for I have forgiven you.

Directement de 'Ali ibn 'Abd Allah, directement de Sufyân qui dit: 'Amrû ibn Dinar nous a rapporté, je l'ai entendu par deux fois, en disant: Hasan ibn Muhammad m'a rapporté en disant: J'ai entendu 'Ali () dire: «Le Prophète () m'envoya [en mission] avec azZubayr et alMuqdâd ibn al'Aswad.Il [nous] dit: Allez vers la mare de Khâkh, il y a làbas une femme qui a avec elle une missive. Prenez d'elle cette lettre ! «En effet, nous démarrâmes au galop de nos chevaux. A notre arrivée à la mare, nous trouvâmes la femme. Nous lui dîmes alors: Sors la lettre! — Je n'ai pas de lettre! niatelle. — Soit que tu sors la lettre soit que nous allons jeter les vêtements^.''1 Sur ce, elle retira la missive du cordon de ses cheveux [et nous la remit]. Nous l'apportâmes alors au Messager d'Allah (); c'était un message de Hâtib ibn Abu Balta'a à quelques gens polythéistes de La Mecque par lequel il les informait de quelques décisions du Messager d'Allah (). Ce dernier [le convoqua alors et] lui dit: Ô Hâtib! qu'estce que cela? — Ô Messager d'Allah! répondit Hâtib, ne me juge pas à la hâte!... En fait, j'étais un individu colle^ à Quraych, je ne faisais pas partie d'elle. Quant aux [autres] Muhâjir qui sont avec toi, ils ont plusieurs liens de parenté à La Mecque par lesquels ils pourraient défendre leurs parentèles et leurs biens. Donc, puisque je n'ai pas cet avantage, j'ai voulu avoir chez eux une main par laquelle ils défendraient ma parentèle. Et je n'ai pas fait cela par infidélité ou par apostasie..., ni par préférence à l'infidélité après l'Islam... Sufyân: Quel [magnifique] 'isnâd

Telah bercerita kepada kami 'Ali bin 'Abdullah telah bercerita kepada kami Sufyan telah bercerita kepada kami 'Amru bin DInar aku mendengarnya darinya dua kali, berkata telah mengabarkan kepadaku Hasan bin Muhammad berkata telah mengabarkan kepadaku 'Ubaidullah bin Abi Rafi' berkata aku mendengar Ali radliallahu 'anhu berkata: "Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam mengutusku beserta Az Zubair dan Al Miqdad bin Al Aswad". Beliau berkata: "Berangkatlah kalian hingga sampai di taman Khokh karena disana ada seorang wanita berkendara yang dia membawa surat. Maka ambillah surat itu darinya". Lalu kami berangkat hingga ketika tiba di taman, kami mendapatkan wanita itu, kami berkata kepadanya: "Keluarkanlah surat?" Wanita itu berkata: "Tidak ada surat padaku ". Kami berkata: "Kamu keluarkan surat itu atau kami lucuti pakaianmu". Akhirnya dia mengeluarkan surat dari dalam sanggul rambutnya ". Lalu kami menemui Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam dengan membawa surat itu yang ternyata surat itu ditulis oleh Hathib bin Abi Balta'ah yang ditujukan kepada orang-orang musyrikin dari penduduk Makkah dimana dia mengabarkan tentang rencana Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam. Lalu Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam berkata: "Wahai Hathib, apa yang kamu lakukan ini?" Hathib berkata: "Wahai Rasulullah, jangan terburu-buru bersikap kepadaku. Sesungguhnya aku adalah seorang yang terikat perjanjian dengan Quraisy sedang aku bukan bagian keluarga dari mereka. Sementara orang-orang yang bersama Tuan dari kalangan Muhajirin, mereka memiliki kerabat dari Makkah dimana keluarga mereka akan melindungi diri dan harta mereka dan aku ingin ketika aku sudah tidak memiliki nasab keturunan di tengah-tengah mereka ada yang aku jadikan dari mereka orang yang akan melindungi kerabatku. Tidaklah aku melakukan ini karena kufur dan tidak juga irtidad (berbalik meninggalkan Islam) dan juga bukan karena ridha dengan kekafiran setelah aku menerima Islam". Maka Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam bersabda: "Dia sudah berkata benar kepada kalian". Lalu 'Umar berkata: "Wahai Rasulullah, biarkan aku untuk memenggal batang leher munafiq ini". Beliau berkata: "Sungguh dia adalah termasuk orang yang ikut perang Badar. Tahukah kamu, bahwa Allah sudah membebaskan para pejuang perang Badar, dimana Dia berfirman: "Berbuatlah sesuka kalian, sungguh Aku telah mengampuni kalian". Sufyan berkata: "Dari mana sanad-sanad ini? (Sufyan kagum dengan urutan sanad dan orang-orangnya yang sangat gamblang disebutkan).