Anas said, 'When Allah's Messenger (ﷺ) invaded Khaibar, we offered the Fajr prayer there yearly in the morning) when it was still dark. The Prophet (ﷺ) rode and Abu Talha rode too and I was riding behind Abu Talha. The Prophet (ﷺ) passed through the lane of Khaibar quickly and my knee was touching the thigh of the Prophet (ﷺ) . He uncovered his thigh and I saw the whiteness of the thigh of the Prophet. When he entered the town, he said, 'Allahu Akbar! Khaibar is ruined. Whenever we approach near a (hostile) nation (to fight) then evil will be the morning of those who have been warned.' He repeated this thrice. The people came out for their jobs and some of them said, 'Muhammad (has come).' (Some of our companions added, With his army.) We conquered Khaibar, took the captives, and the booty was collected. Dihya came and said, 'O Allah's Prophet! Give me a slave girl from the captives.' The Prophet said, 'Go and take any slave girl.' He took Safiya bint Huyai. A man came to the Prophet (ﷺ) and said, 'O Allah's Messenger (ﷺ)s! You gave Safiya bint Huyai to Dihya and she is the chief mistress of the tribes of Quraidha and An-Nadir and she befits none but you.' So the Prophet (ﷺ) said, 'Bring him along with her.' So Dihya came with her and when the Prophet (ﷺ) saw her, he said to Dihya, 'Take any slave girl other than her from the captives.' Anas added: The Prophet (ﷺ) then manumitted her and married her. Thabit asked Anas, O Abu Hamza! What did the Prophet (ﷺ) pay her (as Mahr)? He said, Her self was her Mahr for he manumitted her and then married her. Anas added, While on the way, Um Sulaim dressed her for marriage (ceremony) and at night she sent her as a bride to the Prophet (ﷺ) . So the Prophet was a bridegroom and he said, 'Whoever has anything (food) should bring it.' He spread out a leather sheet (for the food) and some brought dates and others cooking butter. (I think he (Anas) mentioned As-Sawaq). So they prepared a dish of Hais (a kind of meal). And that was Walima (the marriage banquet) of Allah's Messenger (ﷺ) .

0371 Anas : A la campagne de Khaybar, nous fimes la prière de l’aube avec le Messager de Dieu près de cette cité. Après cela, le Prophète de Dieu se mit sur sa monture, ainsi qu’Abu Talha avec qui j’étais en croupe, et s’élança en direction de Khaybar. Mon genou touchait la cuisse du Prophète de Dieu. Il leva ensuite le izar à un point où je pus apercevoir la blancheur de ses cuisses. Et une fois à l’intérieur de la cité, il s’écria, par trois fois : « Dieu est le plus grand ! Khaybar est anéantie !… Lorsque nous nous abattrons sur l’aire d’une peuplade, mauvais matin sera-ce pour ceux qui auront été avertis. » En sortant vers leurs travaux quotidiens, les habitants de Khaybar s’écrièrent : « C’est Muhammad ! (Abd-al-Aziz : L’un de nos compagnons ajouta ceci : …et le khamis (c’est-à-dire : l’armée)). » C’est ainsi que nous nous emparâmes de force de Khaybar. On rassembla ensuite les prisonniers. A ce moment, Dihya vint dire au Prophète : « O Prophète de Dieu ! donne-moi de ces captifs une femme ! » « Va, et prends-en une !« , lui dit le Prophète. Et Dihya de prendre Safiya bent Huyay, d’où un homme vint trouver le Prophète de Dieu et lui dit : « O Prophète de Dieu ! as-tu donné à Dihya, Safiya bent Huyay, la maitresse des Qurayza et des Nadir ? Il n’y a que toi qui dois la prendre. » Sur ce, le Prophète dit : « Appelez-le ! et qu’il vienne avec elle ! » Dihya vint accompagné de Safiya. En la voyant, le Prophète de dieu lui dit : « Prends une autre captive ! » Après cela, le Prophète de Dieu affranchi Safiya et l’épousa. Thâbit dit à Anas : « O Abu Hamza ! quelle était la dot qu’il lui avait donnée ? » « Sa propre personne, il l’a affranchie puis épousée. Et, au chemin du retour, Um Salayra s’occupa d’elle et la fit entrer de nuit chez le Prophète qui se leva le lendemain matin comme nouveau marié et dit : Que celui qui a une chose l’apporte! et ce en étalant un tapis. Certain apportèrent des dattes, d’autres du beurre fondu (Abd-al-Aziz : Je crois que Anas cita aussi la bouillie sucré) puis on mélangea le tout. C’est ainsi que fut le festin de noces du Messager de Dieu. »  

':'Telah menceritakan kepada kami Ya'qub bin Ibrahim berkata telah menceritakan kepada kami Ima'il bin 'Ulayyah berkata telah menceritakan kepada kami 'Abdul 'Aziz bin Shuhaib dari Anas bin Malik bahwa Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam berperang di Khaibar. Maka kami melaksanakan shalat shubuh di sana di hari yang masih sangat gelap lalu Nabi shallallahu 'alaihi wasallam dan Abu Thalhah mengendarai tunggangannya sementara aku memboncenmg Abu Thalhah. Nabi shallallahu 'alaihi wasallam lalu melewati jalan sempit di Khaibar dan saat itu sungguh lututku menyentuh paha Nabi shallallahu 'alaihi wasallam. Lalu beliau menyingkap sarung dari pahanya hingga aku dapat melihat paha Nabi shallallahu 'alaihi wasallam yang putih. Ketika memasuki desa beliau bersabda: 'Allahu Akbar binasalah Khaibar dan penduduknya! Sungguh jika kami mendatangi halaman suatu Kaum maka (amat buruklah pagi hari yang dialami oleh orang-orang yang diperingatkan itu) ' (Qs. Asf Shaffaat: 177). Beliau mengucapkan kalimat ayat ini tiga kali.' Anas bin Malik melanjutkan '(Saat itu) orang-orang keluar untuk bekerja mereka lantas berkata 'Muhammad datang! ' 'Abdul 'Aziz berkata 'Sebagian sahabat kami menyebutkan 'Pasukan (datang)! ' Maka kami pun menaklukan mereka para tawanan lantas dikumpukan. Kemudian datanglah Dihyah Al Kalbi seraya berkata 'Wahai Nabi Allah berikan aku seorang wanita dari tawanan itu!' Maka Nabi shallallahu 'alaihi wasallam berkata 'Pergi dan bawalah seorang tawanan wanita.' Dihyah lantas mengambil Shafiyah binti Huyai. Tiba-tiba datang seseorang kepada Nabi shallallahu 'alaihi wasallam dan berkata 'Wahai Nabi Allah Tuan telah memberikan Shafiyah binti Huyai kepada Dihyah! Padahal dia adalah wanita yang terhormat dari suku Quraizhoh dan suku Nadlit. Dia tidak layak kecuali untuk Tuan.' Beliau lalu bersabda: 'Panggillah Dihyah dan wanita itu.' Maka Dihyah datang dengan membawa Shafiah. Tatkala Nabi shallallahu 'alaihi wasallam melihat Shafiah beliau berkata 'Ambillah wanita tawanan yang lain selain dia.' Lalu Nabi shallallahu 'alaihi wasallam memerdekakan wanita tersebut dan menikahinya.' Tsabit berkata kepada Anas bin Malik 'Apa yang menjadi maharnya?' Anas menjawab 'Maharnya adalah kemerdekaan wanita itu beliau memerdekakan dan menikahinya.' Saat berada diperjalanan Ummu Sulaim merias Shafiah lalu menyerahkannya kepada Nabi shallallahu 'alaihi wasallam saat malam tiba sehingga jadilah beliau pengantin. Beliau lalu bersabda: 'Siapa saja dari kalian yang memeliki sesuatu hendaklah ia bawa kemari.' Beliau lantas menggelar hamparan terbuat dari kulit lalu berdatanganlah orang-orang dengan membawa apa yang mereka miliki. Ada yang membawa kurma dan ada yang membawa keju/lemak.' Anas mengatakan 'Aku kira ia juga menyebutkan sawiq (makanan yang dibuat dari biji gandung dan adonan tepung gandum). Lalu Nabi shallallahu 'alaihi wasallam mencampur makanan-makanan tersebut. Maka itulah walimahan Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam.''