When we reached (Hudaibiya) in the next year (of the treaty of Hudaibiya), not even two men amongst us agreed unanimously as to which was the tree under which we had given the pledge of allegiance, and that was out of Allah's Mercy. (The sub narrator asked Naf'i, For what did the Prophet (ﷺ) take their pledge of allegiance, was it for death? Naf'i replied No, but he took their pledge of allegiance for patience.)

Directement de Musa ibn 'Ismâ'îl, directement de Juwayriya qui dit: «D'après Nâfi', ibn 'Umar () dit: ... Nous retournâmes l'année suivante et il n'y eut pas deux d'entre nous qui s'accordèrent sur l'endroit de l'arbre, c'était une miséricorde de la part d'Allah. «J'interrogeai ensuite Nâfi': Sur quoi le Prophète acceptait d'eux l'allégeance? Sur la mort? — Non, réponditil, c'était plutôt sur l'endurance. »

Telah bercerita kepada kami Musa bin Isma'il telah bercerita kepada kami Juwairiyah dari Nafi' berkata; Ibnu 'Umar radliallahu 'anhuma berkata: "Kami kembali (ke Hudaibiyah) pada tahun berikutnya (satu tahun setelah perjanjian Hudaibiyah), maka tidak ada dua orang dari kami yang berkumpul di pohon yang kami dulu kami berbaiat dibawahnya. Pohon itu menjadi rahmat dari Allah". Kemudian aku bertanya kepada Nafi': "Atas dasar apa Beliau membaiat mereka, apakah untuk kematian?" Dia menjawab: "Tidak, namun Beliau membaiat mereka untuk kesabaran".

that in the time (of the battle) of Al-Harra a person came to him and said, Ibn Hanzala is taking the pledge of allegiance from the people for death. He said, I will never give a pledge of allegiance for such a thing to anyone after Allah's Messenger (ﷺ).

D'après 'Abbâd ibn Tamîm, 'Abd Allah ibn Zayd (), dit que durant les événements d'alHarra un homme était venu le voir et lui dire: «Ibn Hanzala demande aux gens de lui prêter allégeance sur la mort. — Après le Messager d'Allah (), je ne prêterai jamais ce genre d'allégeance à aucune personne.»

Telah bercerita kepada kami Musa bin Isma'il telah bercerita kepada kami Wuhaib telah bercerita kepada kami 'Amru bin Yahya dari 'Abbad bin Tamim dari 'Abdullah bin Zaid radliallahu 'anhu berkata: "Ketika terjadi peperangan Harrah (dan orang-orang membai'at 'Abdullah bin Hanzholah untuk kematian), ada orang yang datang kepadanya ('Abdullah bin Zaid) seraya berkata: "Sesungguhnya Ibnu Hanzholah membai'at manusia atas kematian". Maka dia berkata: "Aku tidak akan berbai'at kepada seseorang untuk hal itu kecuali kepada Rasulullah shallallahu 'alaihi wasallam".

Salama said, I gave the Pledge of allegiance (Al-Ridwan) to Allah's Messenger (ﷺ) and then I moved to the shade of a tree. When the number of people around the Prophet (ﷺ) diminished, he said, 'O Ibn Al-Akwa` ! Will you not give to me the pledge of Allegiance?' I replied, 'O Allah's Messenger (ﷺ)! I have already given to you the pledge of Allegiance.' He said, 'Do it again.' So I gave the pledge of allegiance for the second time. I asked 'O Abu Muslim! For what did you give he pledge of Allegiance on that day? He replied, We gave the pledge of Allegiance for death.

Directement d'alMakky ibn 'Ibrâhîm, directement de Yazîd ibn Abu 'Ubayd qui dit: «Salama () dit prêtai allégeance au Prophète () puis je me mis sous l'ombre de l'arbre. Lorsque le nombre des gens avait diminué, le Prophète me dit: Ô ibn al'Akwa'f ne veuxtu prêter allégeance? — Ô Messager d'Allah! j'ai prêté allégeance. — Encore une fois. Sur ce, je lui prêtai allégeance une deuxième fois. «Après cela, je dis: Ô Abu Musiim! sur quoi prêtiezvous allégeance lors de ce jour? — Sur la mort, réponditil. »

Telah bercerita kepada kami Al Makkiy bin Ibrahim telah bercerita kepada kami Yazid bin Abi 'Ubaid dari Salamah radliallahu 'anhu berkata; "Aku berbai'at kepada Nabi shallallahu 'alaihi wasallam (pada peristiwa Hudaibiyah) kemudian aku berpindah kepada naungan pohon. Ketika orang-orang sudah agak longgar, Beliau berkata: "Wahai Ibnu Al Akwa' (Salamah), tidakkah kamu berbai'at?" Aku berkata: "Aku sudah berbai'at, wahai Rasulullah". Beliau berkata: "Bai'at lagi". Maka kemudian aku berbai'at untuk kali kedua. Lalu aku (Yazid) bertanya kepadanya: "Wahai Abu Muslim, untuk apakah kalian berbai'at pada saat itu?" Dia berkata: "Untuk mati".

On the day (of the battle) of the Trench, the Ansar were saying, We are those who have sworn allegiance to Muhammad for Jihaid (for ever) as long as we live. The Prophet (ﷺ) replied to them, O Allah! There is no life except the life of the Hereafter. So honor the Ansar and emigrants with Your Generosity.

Directement de Hafs ibn 'Umar, directement de Chu'ba, de Humayd qui dit: «J'ai entendu 'Anas () dire: Le jour du Fossé, les Ansâr disaient: C'est nous qui avons prêté allégeance à Muhammad de combattre [avec lui] tant que nous vivons. «Quant au Prophète (), il leur répondit:

Telah bercerita kepada kami Hafsh bin 'Umar telah bercerita kepada kami Syu'bah dari Humaid berkata, aku mendengar Anas radliallahu 'anhu berkata; Pada perang Al Khandaq, orang-orang Anshar bersya'ir: "Kami adalah orang-orang yang berbai'at kepada Muhammad. Untuk terus berjihad selama kami hidup". Lalu Nabi shallallahu 'alaihi wasallam menyambut sya'ir mereka dengan bersya'ir: "Ya Allah, tidak ada kehidupan yang sesungguhnya melainkan kehidupan akhirat. Maka muliakanlah Anshar dan Muhajirin".

Mujâchi' () dit: «J'allai avec mon frère dire au Prophète (): Accepte de nous allégeance sur l'Expatriation... — L'Expatriation, répondit le Prophète, est passée; elle était pour ceux qui l'avaient faite. — Sur quoi accepterastu de nous allégeance? — Sur l'Islam et le Combat... »

Telah bercerita kepada kami Ishaq bin Ibrahim dia mendengar Muhammad bin Fudhail dari 'Ashim dari Abu 'Utsman dari Mujasyi' radliallahu 'anhu berkata; Aku menemui Nabi shallallahu 'alaihi wasallam bersama saudaraku lalu aku berkata: "Bai'atlah kami atas hijrah". Maka Beliau berkata: "Hijrah sudah berlalu bagi para penduduknya (Makkah) ". Lalu aku tanyakan: "Lalu atas apa Tuan membai'at kami?" Beliau berkata: "Atas Islam dan jihad".